Wij kennen Taiwan van het bekende "Made in Taiwan" dat borg stond voor gegarandeerde goedkope rommel. Het was ook het land waar bijvoorbeeld alle Barbie poppen vandaan kwamen. Nu is Taiwan één van de grootste producenten van hoogwaardige technische componenten zoals computer chips. Het gaat tegenwoordig om kennis en niet om goedkope arbeidskrachten. Die rol heeft China inmiddels overgenomen, inclusief de productie van Barbie poppen. Het is in een paar decennia enorm ontwikkelt. Er wonen nu 20 miljoen mensen op een oppervlakte ter grootte van Nederland. Het merendeel woont in Taipei, waar de prijs voor een kleine woning € 1.000.000 is. Je ziet dus dagelijks een enorme intocht van mensen die werken in Taipei, maar daar buiten wonen. Die komen 95% op hun scooter naar hun werk.

We willen op basis van ervaring van vrienden en collega's deze reis maken met een huurauto. Het programma van Dimsum Reizen spreekt ons erg aan, alleen heeft de landenspecialist bij DimSum niet in de gaten dat je bij diefstal van de huurauto 100% eigen risico hebt. Erg slordig naar onze mening, vooral omdat ze aangeven het ook niet te kunnen/willen aanpassen. Auto's zijn in Taiwan echt niet gratis, dat risico is ons te groot om relax op vakantie te zijn. We boeken daarom bij VNC Reizen, hoewel de landspecialist hier geen aanrader is. Maar als je zelf weet wat je wil wat je wil en het hoeft het alleen nog geboekt te worden. De vlucht boeken we zelf bij KLM, een rechtstreekse vlucht op Taipei. KLM heeft regelmatif aanbiedingen. Als je rechtstreeks een huurauto boekt in Taiwan, probeer dan eens een merk als LuxGen of Zinger, die je nog niet in Europa ziet.

In Taipei is alles in Engels in Chinees aangegeven, dat geldt ook voor de meeste verkeersborden langs de wegen in geheel Taiwan. Een navigatie systeem blijkt toch wel erg handig. De standaard Garmin navigatie die in een huurauto zit is door ons niet te gebruiken, je moet hem namelijk in het Chinees bedienen en dat zijn wij niet machtig. Ook de vanuit Nederland meegenomen TomTom (gehuurd met kaart van Taiwan) laat het buiten Taipei snel afweten, want het kent de meeste plaatsnamen niet, laat staan bezienswaardigheden en GPS-coördinaten invoeren gaat niet. De beste hulp heb je van Google Maps op je smartphone. Een tijdelijk abonnement met onbeperkt datalimiet kost voor 30 dagen weken een paar tientjes. Op die manier heb je altijd je eigen WiFi-hotspot.

Nederlanstalige reisliteratuur over Taiwan hebben wij niet kunnen vinden. Wj behelpen ons met de Engelstalinge Insight Guide. Niet super, maar bij gebrek aan beter. De App bij het boek stelt niets voor. App's als City2Go bieden dezelfde fuctionaliteit. Verder is de app van de metro in Taipee ook wel handig.

Lijkt Taiwan op Japan? Taiwan is net als Japan erg schoon, men ruimt alles netjes op. De metro in Taipei lijkt haast een kopie van Tokio, qua puntualiteit en wachtrijen. Maar zodra je verder buiten Taipei komt, herkennen wij steeds minder van Japan (behalve de kersenbloesem).

Zijn er nog originele Taiwenese stammen ? Ze zeggen zelf van wel. Er zijn nog tussen de 11 en 16 stammen die nog steeds, redelijk geisoleerd wonen in de bergen en zich proberen vast te houden aan hun tradities, waarmee ze zich distantiëren van de Taiwanese massa. Ze wonen in eigen dorpen en spreken daar slecht tot geen Engels. Sommige lopen nog in klederdracht (gewoon over hun spijkerbroek) en gaan 's avonds op hun scooter gewoon naar een modern huis, zoals de Indianen in de USA. Kijkende naar hun gezichten (ogen met name) en luisterende naar hun muziek, herken je Indonesische invloeden. Ook duikt het Wajang poppenspel af en toe op. Het geeft ons de indruk dat de originele stammen ooit zijn komen "aanwaaien" vanuit het zuiden.

Begin 1600 hebben de Nederlanders (VOC) ook voet aan wal gezet in Formosa, fornamelijk als doel handel te drijven met het moeilijk toegankelijke Japan. VOC heeft toen in de buurt van Tainan een aantal forten gebouwd en zijn n.b. begonnen met het overhalen van Han Chinezen naar Formosa. VOC had maar één doel en dat was geld verdienen, ondanks de gevolgen voor de lokale bevolking en de natuur. Deze periode heeft maar 30 jaar geduurd. Fort Zeelandia in Tainan is nog steeds een herrinnering aan deze tijd.

Dag 0: vlucht Schiphol - Taipei

Dag 1: Aankomst Taipei

7-Eleven zit pal naast ons hotel, net als de ingang voor de metro. Direct even contant geld pinnen bij 7-Eleven. Helaas verkopen ze hier geen SIM-kaartjes, zoals op Internet stond. Wel even meteen de Easy-kaart opladen, waarmee je gemakkelijk boodschapjes, entré en openbaar vervoer betaald in Taiwan (net als Japan). Meteen de metro uitgeprobeerd naar de 101. De metro is prima en duidelijk, lijkt ook qua concept 100% overgenomen uit Japan.

Bij de 101 moet je even uitzoeken hoe je omhoog komt. Eerst de roltrap naar de eerste verdieping, dan de lift naar de 5de, waar ze kaartje verkopen. Wij kopen vanwege de beperkte tijd priority kaarten (2x zo duur, 1600 NTS i.p.v. 800 NTS), maar gaan dan ook meteen met de lift naar boven. Het is één van de snelste liften ter wereld die je met 60 m/s van de 5de naarde 89ste verdieping brengt op 389 meter hoogte in 38 seconden. De 101 is zelf iets meer dan 500 meter hoog en symboliseert een bamboestok die de wereld verbind met het hier boven. Hij staat symbool voor de spectaculaire ontwikkeling van Taiwan. Mooi uitzicht, wel heiig en bewolkt. Ook is het even geleden dat de ramen zijn gelapt aan de buitenkant, maar dat is dan ook "a hell of a job". Om 19:00 uur is het helemaal donker, dan is het uitzicht nog het mooist. Niet vergeten werelds hoogste postkantoor (brievenbus) en het contragewicht te bezoeken. Taiwan ligt op het breukvlak van 2 aardplaten en is dus aardbeving gevoelig (soms 1.000 per jaar). Tijdens de bouw storte dus al een deel van deze toren in. Nu dient een 660.000 kilo zware bal op de 89ste verdieping als contragewicht bij onbalans. De priority-kaart heeft vooral nut naar beneden, waar ook weer een lange rij (van een half uur) staat voor de lift. In 38 seconden staan we weer beneden. Terug op straat en gaan wij op zoek naar een winkel voor een lokale SIM-kaart. Raad eens, een Chineese provider.

Met de metro weer terug naar ons hotel. Vlak naast het hotel zit een en hotpot-restaurantje. Voor het gemak gaan we daar eten. Eén van de serveersters spreekt gelukkig wat Engels. Ook een leuek ervaring weer, het koken van je eten in kokende bouillon, zoals we dat uit China en Japan al kennen. Eenmaal terug in hotel snel naar bed na een gebroken nacht in het vliegtuig.

Dag 2: Taipei

We lopen naar het 2/28 Peace Memorial Park. Oorsprongkelijk opgericht in 1900 in Japanse koloniale periode op voormalig tempelplein. Er kwam daar een radiostation dat de Japanners voor 1945 en de regering van Kwomintang na 1945 gebruikte om hun boodschap te verkondigen. In 1947 nam een groep demonstranten, boos over een brute politie-actie tegen Taiwanese burgers, het station over en gebruikte het om beschuldigingen tegen de regering van Kwomintang uit te zenden. De actie maakte deel uit van een reeks gebeurtenissen die nu wordt aangeduid als het incident van 28 februari. Vandaar de naamgeving.

Naast het Peace Park een locale straatmarkt bezocht, waar je van alles mag proeven (heel herkenbaar uit Japan). Echt heel leuk, niets geen opdringerigheid. Het Presidental Office Building in deze straat staat helaas in de steigers, vanwege de feestdag (Tomb sweeping day).

Met de metro naar Longshan Tempel (Mengjia Drakenbergtempel). Mooie "oude" tempel tussen de moderne wolkenkrabbers. Taiwanesen bezoeken de tempel tussen het werk, de boodschappen en andere verplichtingen door. Je offert wat wierook of lekkernijen die jezelf maakt of zelf koopt. Je kunt ook tempelgeld verbranden als offer in speciale oventjes. Je kunt de goden alles vragen, twee kunststof rood-zwarte ("sinasappel") parten die je zelf werpt geven je JA en NEE als antwoord. En staat het antwoord je niet aan, dan gooit je gewoon nog een keer en nog een keer en ... Daarna met de metro naar Sun Yat-sen Events Memorial Hall. Ook zeker een bezoekje waard. Naar de dichtbij gelegen 101 gelopen om daar de metro te nemen (rode lijn) naar ons hotel. Even opfrissen voor ons avond event.

Op naar Dongmen Station, om daar Lynton te ontmoeten voor een bezoek aan de Ningxia Nightmarket. Lynton is een lokale Taipei bewoner die toeristen gidst en hebben we vooraf vanuit Nederland besproken. Hij laat ons 10 lokale gerechten proeven en heeft daarbij zoveel mogelijk door Michelin gewaardeerde kraampjes uitgezocht. Daar staan wel wachtrijen van 20 tot 30 minuten voor, maar dat moet je over hebben voor zo een lekkernij. Lynton legt ons intussen het ontstaan en de betekenis van de nachtmarkt uit voor Taiwanezen. Zo laat hij ons ook het spelletjes deel van de markt zien. Lynton eet zelf helaas niet mee, wel regelt hij (daar waar dat kan) een zitplaats voor ons. Niemand vindt het erg als je één portie besteld en dat samen deelt. Het eindigt weer bij Dongmen station met thee en een lekkernij. Het was erg leuk, we bedanken en betalen Lynton. Vervolgens lopen we terug naar ons hotel. Het is inmiddels tijd voor ons om uit te buiken.

Dag 3: Taipei

Een klein half uurtje moeten wachten. Met de Crystalcabin (glazen bodem) gaan we eerst helemaal naar boven (eindpunt, derde station). Een rit van ruim 4 km en een kleine hoogteverschil van bijna 300 meter naar Maokong Station. We zien daar wat kleine oolongtheeplantages die dienst toen ter promotie van deze lokale theesoort. We lopen naar de Xsanxuan tempel om die te bekijken. Het is verder dan we denken en de bordjes onderweg geven de meest uiteenlopende wandeltijden aan. Eenmaal bij de tempel hebt uitzicht over Taipei in de verte dat grotendeels schuil gaat achter een bergrug. Als je goed kijkt zie je de 101, het is behoorlijk heiig, ook al schijnt de zon. We gaan met het (rose) busje terug naar het station. We proeven in een restaurtantje groene thee en groen/bruin theeijs. We nemen daarna de gondel naar beneden.

Met de gondelbaan weer terug naar de 2de halte voor de Zhinantempel. We zien hier zelfs nog wat kersenbloesem. Daarna gaan we weer helemaal naar beneden met een gewone gondel. Het is inmiddels 12:00 uur en beneden aangekomen is er al een hele lange wachtrij ontstaan voor de gondels naar boven. We waren mooi op tijd dus.

Het is nog een hele onderneming om naar de andere kant van de stad te komen. Met de bruine lijn zijn we naar Dhizon gegaan, buitenwijk van Taipei. We eten een sandwich bij van de 7-Eleven. Daarna proberen we de bus 684 te vinden naar het National Palace Museum. We kunnen de bushalte niet vinden en allerlei mensen proberen ons te helpen, maar de verwarring wordt alleen maar groter voor iedereen. Dus nemen we voor 110 NTS (iets meer dan 3 euro) een (altijd gele) taxi naar het museum, worden voor de deur afgezet, wel zo makkelijk.

We bekijken globaal het museum, het is er stervensdruk. Veel jade voorwerpen uit de Han en Qing dynastie met argwaanhout, aardewerk en andere kunst. Door het succes van de taxi, willen we vervolgens met de taxi naar Martyrs' Shrine. De chauffeur schijnt ons niet te (willen) begrijpen en rijdt richting 101. Uiteraard monitoren we zijn rit op Googlemaps en zien de enorme omweg die hij neemt. Als de meter op 275 NTS staat en de chauffeur luistert nog niet naar onze aanwijzingen stappen we uit zonder te betalen. We pakken de blauwe en rode metrolijn naar Shailinmarket. Daar pakken we een andere taxi naar Martyr's Shrine. We zijn daar pas om 16:30 uur en het gaat om 17:00 dicht. Het hoofdgebouw blijkt al gesloten vanwege een verbouwing. Pech !

We pakken we voor 100 NTS een taxi terug naar de Shailinmarket waar de Nightmarket op gang begint te komen. Deze nachtmarkt omvat een buurtje i.p.v. een enkel straatje en staan de eetkraampjes in diverse winkelstraatjes. We proberen koekjes, soepje met een Michelin-aanbeveling, aardbeien op een stick met een suikerlaagje, inktvisje, gebakjes en dimsums. De Michelin soep eten we op de traptreden van een tempel met allemaal rode lampionnetjes. Het zit hier vol met soepetende mensen. Volgegeten gaan we met de rode metrolijn terug naar ons hotel. Toch nog 3 kwartier onderweg. Bij 7-Eleven geld gepind en drinken gekocht. Bij terugkomst op onze hotelkamer staat er een verjaardagskaart met een stukje taart voor Veerle voor haar verjaardag. Leuk ! Ruim de tijd om de koffers te pakken en de TomTom te installeren voor morgen. Morgen vertrekken we uit Taipei.

Dag 4: Taipei - Jiufen

Het valt in eerste instantie reuze mee op de wegen in Taipei, het is niet zo hectisch als Tokyo. Het duurt even voordat we Taipei uit zijn en zijn spoedig op weg 2 naar het Noorden. Het eerste bezoek is aan Yangminhshan National Park. De auto aan de kant gezet (op een rode streep die aangeeft NIET PARKEREN) en bij het Visitor Centre de nodige informatie gehaald. Ze spreken hier nog redelijk Engels. We willen naar de Zinszhu bloemenvelden. Het is even zoeken en worden geleid naar een parkeerplekje. Of we dan wel gebruikmaken van het bijbehorende restaurant. Dat doen we na onze rondwandeling. Het lijkt op De Keukenhof van Taiwan. Wat een drukte voor alleen maar aaronskelken. Er worden heel wat selfies gemaakt, het lijkt wel een selfie-histerie. Bij het restaurant krijgen we de lokale menukaart alleen in het Chinees. Een aardige heer naast ons helpt ons kiezen, want met Google Translate neemt dit toch veel tijd. Het wordt een soepje en groenten. Soep met hele kippenpoten (inclusief tenen) en stukken vettig varkensvlees. Het is weer een hele belevenis.

Om 12:30 uur rijden we verder het park in naar het vulkanische Xiaoyoukeng met zijn zwavelbronnen en enkele hotpotten. Voor het parkeren betalen we 30 NTS. Daarna nemen we de weg naar het Yehliu Geopark aan de noordkust van Taiwan. Een park met allemaal grillige rotsformaties. Ook hier is het stervensdruk. Het is toch vakantie in Taiwan ? Een goed onderhouden park, entree is 80 NTS pp. Je moet eerst door een circus van toeristenwinkeltjes. De rotsformaties lijken het meest op grote champignons. Maar de topattractie is de Queens Head, waar een hele rij staat voor uiteraard een selfie met deze "dame". Het is een attractie op zich met al die Chinezen met hun smartphones en de paraplu's tegen de felle zon. Echter, het park is zeker de moeite waard. Het parkeren kunnen we betalen met onze Easycard, hoe makkelijk is dat. Tegen 15:00 uur gaan we weer verder. We willen naar de liggende Boeddha in een tempel in het Zhongzheng Park maar TomTom stuurt ons de verkeerde kant op. Het is voorbij de plaats Keelung, ook een drukke stad. Gelukkig doet Googlemaps het beter. Uiteindelijk komen we er, blijkt deze tempel uitgerekent op maandag gesloten te zijn ... Pech !

We gaan richting onze eindbestemming van vandaag, Jiufen. Een goudmijnstadje. We gaan weer de bergen in en passeren eerst een megagrote tempel. Deze is echt prachtig en er is een kleine ceremonie aan de gang. Daarna nog een klein stukje verder rijden naar Jiufen. We bellen de gastvrouw van de BnB met onze lokale SIM-kaart, want je kunt hier niet parkeren bij de accomodatie zelf, die in het oude centrum ligt. Zij pikt ons op met de brommer voor transport van onze koffers. De BnB blijkt een oud pandje met diverse kamers en uitzicht op zee te zijn. Het is wel een paar trappen klimmen. We krijgen uitleg over deze plaats, de restaurants en het 500 meter verderop gelegen ontbijtrestaurantje. Helaas is het Engels van de jonge gastvrouw gebrekkig en moet Google Translate helpen. We hebben een ruim terras om te zitten en dat komt goed uit, want het huisje staat vol "antieke" snuisterijen. Je kunt je kont niet keren in deze poppenkast ... Het is leuk, maar niet praktisch, zeker niet als je deze accomodatie moet delen met 2 gezinnen (wij niet gelukkig).

Het zijn nu echt tropische temperaturen. We struinen de straatjes en de vele trappen af met de rode lampionnetjes, waar deze plaats bekend om staat. Bussen vol toeristen komen hier dagelijks naar toe. Ook valt hier weer het een en het ander te proeven. We eten bij het aanbevolen restaurant. Gezellig TL-verlichting, maar uiteindelijk gaat het hier om het eten en het eten smaakt prima. De Koningschampignons die je hier veel ziet, smaken echt apart. Inmiddels is het donker, de toeristen gaan weg en de luiken van de winkels gaan dicht. We lopen terug naar onze BnB. Het is wel zoeken in de wirwar van straatjes. Op ons terras toetje genuttigd van (paars) drakenfruit. Inmiddels is het 20:30 uur en kunnen we nagenieten van de indrukken van vandaag.

Dag 5: Jiufen

Door naar het Goudmuseum. Parkeerplaatsen zijn erg schaars hier, maar het lukt ons een plaatsje te bemachtigen. Het is een ruim complex met verschillende onderdelen. De kaartjes kosten 80 NTS pp. (nog geen 3 euro). Wil je alles zien, dan moet je additionele kaartjes kopen voor bijvoorbeeld de mijnschagt. We kijken wat rond en zien hoe de mensen in de mijnen onder Japans bewind een moeilijk leven hadden. De Jappaners misbruikten lokale gevangen en ook Britse krijgsgevangenen om goud te delven. We drinken er goede koffie en gaan weer verder op pad.

We gaan naar Rueifang om daar het treintje te nemen naar het Shifenwaterval. De rit er naar toe schijnt erg mooi te zijn. Probeer echter maar weer een parkeerplek te vinden bij het station, niet dus. We rijden dus zelf maar naar de waterval toe. Daar komen bij een parkeerplaats waar werkelijk geen één auto staat, huh ? Alle overige toeristen dan met openbaar vervoer of touringcars ? Enfin, we parkeren onze auto en lopen naar de waterval. Er zijn weer genoeg Chinezen met hun selfiesticks. Het is inderdaad Nicaragua Waterval in het klein en zeker de moeite waard. Dat kun je ook wel merken aan het hele kermisgebeuren er om heen en de vele eetkraampjes. Na een rondje om de waterval heen eten we er een hapje: gefrituurde zoete aardappelfrietjes en inktvis op een stokje in tempurabeslag. Het smaakt prima.

We proberen om dan het treintje naar beneden te nemen en weer terug omhoog (omgekeerde volgorde), maar het is zeker 20 minuten lopen naar het station. We gaan met de auto, maar ook hier weer geen legitieme parkeerplekken te vinden. Dus via een andere route nemen we de weg terug naar Jiufen. Toevalligerwijs nemen we de Teapotroute, gezien de vele uitkijkpunten onderweg op Teapotmountain. In de top van de berg kun je met veel fantasie een theepot herkennen. Dit was één van onze opties en nu hebben we er geen moeite voor hoeven doen.

Om 15:00 uur zijn we weer terug in Jiufen bij onze BnB. Onderweg hebben we gemerkt dat de achteruitknipperlicht kapot is. We bellen de hulplijn van de verhuurder en krijgen een Chineestalig keuzemenu aan de lijn. Het Engelstalige nummer blijkt buiten gebruik ! We appen met de gastvrouw van onze BnB om ons te helpen. We spreken af in het coffeehouse van haar ouders. We krijgen thee en versnaperingen aangeboden. Ze helpt ons met bellen en met vertalen via allerlei apps op de smartphone. Zij weet een garage voor ons te vinden om morgen het lampje te laten vervangen.

We struinen weer door de gezellig drukke straatjes van Jiufen. We kopen nog enkele souveniertjes en exclusieve oolong tea. Bij het oudste theehuis doen we een theeceremonie. Het mag 3 uur duren, maar na goed een uur houden we het voor gezien. De rest van de niet gebruikte thee krijgen we mee. Mag ook wel voor 30 euro. Het was in ieder geval een leuke ervaring. Inmiddels is het 17:45 uur, tijd voor een hapje eten. Bij een eetkraampje bestellen we dimsums, Californiëroll (sushi) en plakjes varkensvlees. We kunnen boven plaats nemen. Het is een soort "Chinese Mc". We bestellen nog een keer dimsummetjes en dan zitten we echt vol. Voor 540 NTS (16 euro) hebben we heerlijk gegeten. Nog even naar de 7-Eleven voor een voorrraadje cola, Veerle wil koffie van Illy en met een beker cappuccino (van 8 euro) keren we terug naar onze BnB. We lezen nog wat. Morgen richting Tarokokloof en ze voorspellen regen ...

Dag 6: Jiufen- Taroko kloof

Langs het Goud museum en de Gouden waterval, weg 2 op naar Yilan voor een garage. Het is soms lastig de juiste weg te volgen en zelfs Googlemaps valt af en toe niet te volgen. We bereiken de Mitsubishi garage en worden vriendelijk ontvangen. We wachten even in de wachtruimte die voorzien is van diverse drankautomaten met versnaperingen, terwijl ze met onze huurauto bezig zijn. Martin laat het app'je zien met het telefoonnummer dat zij kunnen bellen voor de rekening. Ze spreken heel gebrekkig Engels en we vragen ons af of ze ons begrijpen. Het kipperlicht is gerepareerd en er is geen rekening. Service van de zaak en om 11:30 uur kunnen we verder.

Door enkele industriesteden bereiken we weg 9 naar het zuiden en dan ook weer de kustlijn. Het uitzicht is prachtig maar er is steeds meer bewolking en soms valt er een spat regen. Onderweg stoppen we nog bij een 7-Eleven voor sandwiches, een idiale lichte lunch. Er is veel vrachtverkeer en ze zijn veel aan de weg. Met legt nieuwe tunnels en wegen aan. Denk niet dat je op de maximaal toegestane snelheid in de juist rijstrook veilig rijdt, grote vrachtwagens halen je rustig links in (over de dubbele gele streep), maar ook rechts, de strook voor fietsen, scooters, honden en spontaan geparkeerde auto's. Je went er snel aan. Er staan ook veel flitscamera's, maar of die het allemaal doen is de vraag. Gelukkig beginnen alle kenteken van huurauto's met de R van Rental, dus men kan raden dat wij toeristen zijn.

Om 14:00 uur zijn we bij de Quishing cliffs. Het wordt één van de acht wonderen van Taiwan genoemd. De steile rotsen langs de oceaan zijn mooi, maar één van de acht is wel overdreven. Je ziet het al aan al die touringbussen die er staan. Even een leuk onderbreking.

Inmiddels zijn we ook het bord Taroko Park gepasseerd. Dit is de grootste bezienswaardigheid van Taiwan voor de meeste toeristen. We rijden het park binnen met regen en inderdaad je kunt het goed zien dat je door in een weelderig groene kloof rijdt (niet zoals Grand Cayon van de rand er in kijkt, maar zoals Zion er bijna op de bodem doorheen). Het regent inmiddels flink. Prachtge natuur, aangevuld met kleine tempels, avontuurlijke tunnels en spannende hangbruggen. De kloof is wel 20 kilometer lang. We brengen als eerste een bezoek aan de "Tempel van de Eeuwige Lente". Toen er 60 jaar geleden een weg werd aangelegd door dit spectaculaire natuurgebied zijn daarbij 500 mensen omgekomen. Deze tempel is ter nagedachtenis aan hen en lijkt ons dik verdiend. Vanwege de flinke regen lopen we niet naar boven. Misschien is het morgen droog hier.

We gaan door naar ons hotel en komen aan bij een Visitor Center, dat zo blijkt alleen voor een Taroko stam is. Waar is ons Taroko Village Hotel ? Een vrouw vertelt in gebrekkig Engels dat we net de afslag eerder moeten hebben en naar boven. En ja, we zijn om 15:30 uur bij ons hotel. De plaatselijke gastheer in originele Taroko Ami kostuum (alleen een soort short over zijn normale kleding) ontvangt ons en legt meteen in goed Engels de geschiedenis uit van zijn stam, de kenmerkende tatoeages in het gezicht, hoeveel stammen (16 volgens hem) er nog in Taiwan zijn en dat er vanavond een voorstelling is. De tatoeages van de Ami vrouw zijn heel bijzonder. De grootste loopt als een brede band van 3-4 cm van oor naar oor over de mond, alsof ze de mond gesnoerd is. De grote tatoeage heeft in het verleden tot veel infectie geleid bij deze net volwassen vrouwen. Hierdoor zijn er veel overleden, voordat ze zich konden voortplanten. De stam is dan ook behoorlijk gedecimeerd. Onze gastheer (overduidelijk gay) zal ook niet bijdragen aan stamuitbreiding vermoeden wij maar zo. Hij begeleidt ons door de keurige lobby naar onze lodge toe en bekreund zich over het gewicht van onze koffers ondanks de wieltjes. Watje ! Op een verhoogtde vloer liggen dikke matrassen als bed in een mooie ruime Japans aandoende kamer. Aangezien we midden in het park zitten zijn we aangewezen op het eten hier vanavond (buffet). Dit blijkt bij de prijs inbegrepen. Dit hotel is wel een aanrrader.

We rijden het park weer in op zoek naar het echte Visitor Centre, dat zit aan het begin van de kloof (niet gezien door de regen). We ontvangen de kaart en info welke wandelingen de moeite waard zijn. We rijden weer de kloof in en op zoek naar de startpunten van deze hikes/trails, zodat we ze morgen snel kunnen vinden. Om 17:30 uur zijn we terug bij ons Village Hotel dat eer redelijk stuk de kloof in ligt. Het buffet start stipt om 18.00 uur met een slag op de gong. Kort na de start van het buffet gaat het licht even uit voor een korte voorstelling, de Ami-jagers dragen een plushen varken aan een stok door het restaurant, alsof deze net gevangen is in het bos en nu op de BBQ gaat. Gelukkig van korte duur. Thee, koffie en "pruimensap" zijn gratis bij buffet.

Het wemelt hier vooral van de Franse-, Duitse en Chinese toeristen. Het buffet is tot 22:00 uur open, maar is om 18:45 uur al leeg gegeten. de voorstelling wortdt gegeven door een amateurgezelschap bestaande uit jongvolwassenen en kinderen. Zang, traditionele dans en muziek. Even leuk om naar te kijken. Alles in Chinees natuurlijk, maar wel een digibord in het Engels, alleen vertaald niet de Chineestalige grappen.

Dag 7: Taroko kloof

We zien de groene hangbrug, maar voor deze trail heb je een permit nodig. Hadden ze bij het visitorcentre ook wel even mogen zeggen, dat je die vooraf via Internet moet aanvragen. Martin stapt natuurlijk weer over het hekje (als de controlleurs niet kijken) om toch nog even op de hangbrug op te komen. Zo'n kans laat je je door het ontbreken van een permit niet onthouden. Op zoek naar het volgende punt om de Baiyangtrail te maken. We lopen eerst door een 100 meter lange pikdonkere tunnel (zaklamp smartphone) en dan staat de route goed tot op de meter naukeurig aangegeven. Eén van de mooiste trails, zeggen ze. Mooie uitzichten op de kloof, diverse hangbruggen en de zon! We eindigen bij de curtainshine waar je beslist natte voeten krijgt. Martin trekt zijn schoenen uit zoals velen dit doen. Veerle doet de paraplu op. Het werkelijke watergordijn is gesloten, zit in een andere grot, maar je wordt goed nat. Gelukkig droog je ook snel weer op. Er staat 50 minuten voor deze wandeling maar wij doen hem in 40 minuten op ons gemak. We wandelen dezelfde weg weer terug. Er worden al weer honderden selfies gemaakt. Je ziet maar weinig mensen met een echt fototoestel. Het zijn bijna allemaal smartphones. Om 12:30 zijn we weer op de parkeerplaats.

Een stukje terug zijn er diverse eettentjes, maar er is ook een 7-Eleven. We kopen er onze favoriete sandwiches en een yoghurtje en nuttigen onze lunch op een bankje. Het is niet te warm. We nemen de weg terug naar de "Tempel van de Eeuwige Lente", maar je ziet heel goed dat de bewolking aan die kant van de berg blijft hangen. Heel erg bewolkt dus. We rijden weer terug om aan aan de zonnige kant van de berg de Lüshuiwandeling te doen. Deze gaat meer de berg op, meer door het bos en uiteindelijk over een uit de rotswand gehakt pad. Het is een korte route en we komen uit bij het Geologische Centrum uit van Lüshi. Aan de andere kant van de weg is een terras waar we een ijsje eten en een mangosapje drinken. Gelukkig stappen er net bussen vol Chinezen op, zodat we een zitplekje hebben. Het is nog 5 minuten lopen naar de parkeerplaats van de start van de wandeling. We zijn er om 15:30 uur.

We rijden terug. Onderweg zien we nog een hangbrug waar we een fotostop maken. Om 16:00 uur zijn we weer terug in ons hotel. Het is inmiddels dichtbewolkt, er valt nog net geen spat regen. We zijn blij dat we vanochtend op tijd zijn vertrokken. Lekker douchen, relaxen voordat we weer aan het buffet gaan.

Dag 8: Taroko - Chenggong

De East Coast Scenic Highway. Het is prachtig maar door het mindere weer zijn de uitzichten niet echt spectaculair. Ach, na een week zon valt het niet tegen. We passeren een groot oceaan park. Daar waar veel bussen staan is er altijd wel wat te beleven. De Chinezen vinden alles leuk. Bij een mooi uitzichtpunt pauzeren we even en drinken er koffie. Het uitzichtpunt valt nu niet veel te zien. We stoppen ook nog even bij de "Naald". Het is het Cancer Point (markwering van de Kreeftskeerkring). Allemaal een selfie. Het blijft humoristisch.

We maken een stop bij de Stone Steps. Een door de zee uitgesleten rotsformatie dat lijkt op allemaal traptreden. De zee gaat er flink tekeer. Van elke attractie maken de Taiwanezen een commerciele kermis. Het enige wat je moet betalen is de parkeerplek. En dat is €1.50. Die betaal je bij vertrek of bij aankomst. Voor de attractie zelf geen entreekosten. Bij de Tarokokloof ook niet trouwens. Onderweg kopen we sandwiches voor de lunch bij 7-Eleven.

Naar de Caves of the Eight Immortals. Uitgesleten grotten, helaas is er maar één deels te zien, de rest is "under construction". We kunnen de trail niet lopen. Veerle staat wel op een groepsfoto bij een bus vol Chinezen. Hoe komisch. Onderweg eten we onze lunch bij een uitzichtpunt. Ondanks het slechte weer blijft de temperatuur aangenaam.

De laatste attractie voor ons hotel is de brug van de Three Immortals, een draakvormige brug met 8 bogen, dat verbinding maakt met een klein eilandje waar je ook een route kunt lopen naar een toren. Alleen Veerle loopt over de brug heen en weer terug.

De laatste kilometers naar ons hotel. Het is even zoeken maar het zijn allemaal appartementjes met uitzicht op de oceaan. We zijn er om 14:30 uur. We hebben inderdaad uitzicht op palmen en de oceaan, maar door de bewolking is het zicht beperkt. We relaxen wat voordat we op zoek gaan naar een restaurantje. We zitten iets buiten de plaats van Chenggong. Het is even zoeken naar een restaurantje. Maar we zagen ergens wat tafels staan. Binnen stond een buffet met diverse gerechten. We mogen ieder een verdeelbord pakken en bij het afrekenen betalen we samen 200 NTS. Dat is nog geen 6 euro voor ons tweeen. En het smaakte ook prima. Leuk hoor.

Dag 9: Chenggong - Taimali

Heel veel wielrenners op de weg. Er schijnt een soort race te zijn, maar iedereen rijdt netjes rechts van de weg. Daar kunnen de wielrenners in Nederland, Belgie en frankrijk nog wat van leren. We rijden via weg 11 naar het zuiden. We gaan op zoek naar de theeplantages van Luye. We kiezen voor een prachtige bergrit met overigens goed onderhouden wegen. We volgen daarna de bordjes Luye high level en komen uiteindelijk aan bij een platform voor paragliding en ballonvaart. Het schijnt de beste plek in Taiwan hier voor te zijn, er vinden hier ook wedstrijden plaats. Maar vandaag allemaal niet. Zoals gewoonlijk in Taiwan maken ze van elke bezienswaardigheid een hele kermisattractie. We zitten in een omgeving waar ze behalve theeplantages, ook bananen en heel veel ananassen verbouwen. We komen onverwacht een moderne tempel tegen met wel zeker een Boeddha van 12 meter.

We gaan dezelfde weg weer terug. In elke redelijke plaats heb je wel een 7-Eleven. Op de heenweg drinken we er koffie en op de terugweg lunchen we er. We gaan op zoek naar de tempel met de 2 Boeddha's. Hij staat op verschillende manieren beschreven onder diverse namen, dus ga er maar aan staan. Via Googlemaps en de beschrijving hebben we deze gevonden bij de Zhiben hot springs. Op goed geluk hebben we de tempel gevonden. Enorm groot parkeerterrein, maar wij zijn als enigen, want Taiwanezen gaan in het weekend amper naar de tempel, dan zijn ze veel te druk met belangrijkere dingen. De tempel is gelukkig open. We doen keurig onze schoenen uit.

We vertrekken en besluiten niet naar het prehistorisch museum te gaan. De overnachting zou in Taimali zijn maar het is zeker nog 10 km verder, in het plaatsje Jinlun. Een hotel als een kasteel gebouwd. Het is een Spa resort en we hebben een kamer met eigen Spa (bad). We laten deze lekker vollopen. Daarna gaan we op pad voor wat eten te scoren. Het is een armoedig uitziend dorpje met allemaal huiskamers in winkeltjes of is het andersom. Er start ook een kleine nightmarket, verscheidene kraampjes zijn bezig eten te bereiden. We lopen nog een blokje om en Veerle ziet een eetgelegenheid net zoals gisteren. Een paar schalen met eten en een 2-tal tafels. We kunnen weer opscheppen en zijn weer voor 9 euro klaar, dit keer inclusief bier. Wederom smaakt het prima. Er worden ook heel veel bakjes bezorgmaaltijden klaargemaakt. We zagen ze in het dorp basketballen op een overdekt veld, we hebben de indruk dat de spelers nu te eten krijgen.

Terug naar het hotel. Goede gratis WiFi hier want we kunnen zelfs NPO kijken en Netflix. Wifi is trouwens in bijna ieder hotel goed en gratis.

Dag 10: Taimali - Kenting

De route gaat door de bergen heen en waar je ook kijkt, overal is het het groen. Er zijn diverse uitstapjes te doen, zoals een geurtuin, oude historische routes om te wandelen. Overal waar touringcars staan gaan de Chinezen er massaal op af. In Manzhou is er een 7-Eleven, waar we een lekker ijsje scoren, lunch inslaan en koffie halen. Goed adresje dat 7-Eleven. Het is inmiddels 11:30 uur. We hebben nu de goede weg naar het zuiden en het doel is de Eluanbi Lighthouse. Niet altijd staat goed de route aangegeven en we staan pardoes op de verkeerde parkeerplaats voor het observatorium. We moeten een halte verder zijn. Deze is snel gevonden. We moeten wel parkeergeld betalen, 40 NTS. Ook de entree voor de vuurtoren is 60 NTS pp. Er is een kleine route van 350 meter naar het platform. Halverwege is er een overspanning met tafel en bankje waar we gaan lunchen. Het platform eindigt bij de zee, we lopen terug naar de vuurtoren om die te bekijken. Terug naar de auto komen we eerst nog door rijen souvenier- en eetstalletjes. We kopen een souveniertje.

We rijden door naar ons hotel Red Garden Resort, het is er niet ver vandaan. We zijn er om 14.30 uur. Eindelijk een vlotte, behulpzame en erg goed Engels sprekende Taiwaneze, en een erg luxe kamer met een mooi aangelegde tuin. Dit is één van de beste hotels van onze reis. We zijn hier 2 nachten. We vragen aan haar waar we de was kunnen doen. Het hotel zelf kent geen laundry service. Ze weet het prima uit te leggen en met 5 minuten zijn we in Kenting bij de CC. We draaien en drogen er een was. Gelukkig kun je er ook waspoeder krijgen. Het is net als in Amerika en IJsland. Tijdens het wachten zitten we vlakbij de zee op een bankje te wachten. We vermaken ons met de smartphone (hotspot) en het bijhouden van dit dagboekje. Terug naar ons hotel. We besluiten om lekker naar de plaatselijk Mac te gaan. Heerlijk een burger er gegeten met frietjes. Tot onze verbazing hebben we hier geen milkshakes. Ook in dit land kennen ze geen bakjes mayo voor de friet, we moeten het doen met ketchup. Ook de koffie smaakt er prima.

Dag 11: Kenting National Park

We gaan naar de visitingarea toe waar diverse beplanting met hun beschrijving te zien is via een boardwalk. We komen uit bij een uitkijktoren met 6 verdieping en kunnen er een lift naar toe nemen naar een overdekte uitkijkpunt. Met nog een trap naar boven sta je buiten. Het waait stevig en dan is het ook fris. We drinken koffie en cola ( tegen normale prijzen). Je kijkt over de peninsula heen. Helaas is het aardig bewolkt. We bezoeken de Fairycave en de Silver Dragon Cave. Helaas is de Stalagmietencave afgesloten. Het is inmiddels lunchtijd als we weer op het parkeer terrein zijn. Er zijn maar een handjevol Chinezen, niet druk dus. Bij de 7-Eleven vullen we de lunch weer aan. Volgens de Insight Guide schijnt er nog een bijzonder mooi punt te zijn. Cat's Nose. Je hoeft alleen maar de touringbussen te volgen en je komt er vanzelf. Weer één grote kemisattractie, dit is al een bezienswaardigheid op zich, compleet met souvenier- en eetwinkeltjes. Al je goed kijkt zie je een liggende kat in het water. Het is een beetje ver gezocht, maar wel aardig om te zien. Ondanks dat het hard waait, schijnt de zon en stijgt ook de temperatuur.

We rijden nog een stukje naar het noorden, twijfelen of we het zeeaquarium gaan bezoeken. Na bestudering van wat er te zien is doen datt niet, al verwend met het aquarium in Japan. Om 14.30 uur zijn we weer bij ons hotel. Geen verkeerde plek om lekker te relaxen. Lekker in de tuin een theetje te drinken en dit te schrijven. We willen straks naar de nightmarket. Dat hebben we gisteren gezien. In ieder geval heel veel eetkraampjes langs de doorgaande weg. De Nightmarket is een succes. We parkeren de auto op een parkeerplaats waar de kentekenplaat gefotografeerd word en je achteraf betaalt. We zijn wat vroeg (17:30 uur), maar het begint op gang te komen. Veel vis en veel gefrituurde hapjes. We proeven het een en het ander en zitten snel vol. Het is een gezellige drukte, ook meer blanke toeristen hier. Op de terugweg nemen we koffie van Starbucks mee en een cheesecake.

Dag 12: Kenting - Renari

Lotus Lake is echt een toeristisch trekpleister en terecht. Met zijn enorm grote beelden van draak, tijger en confucius en bijbehorende pagodes is het zeker een bezoek waard. Het is gratis te bezoeken, een donatie wordt op prijs gesteld. Na het bezoek drinken we lekkere cappuccino bij een lokaal koffietentje. Het is inmiddels 12:45 uur. Het is aardig dicht bewolkt en af en toe valt er motregen. De temperatuur blijft tropisch warm en de vochtigheid is hoog. Martin zweet als een otter. De bijbehorende tempel is ook prachtig om te zien.

Terug bij de auto zit er een lange kassabon met ons kenteken erop, achter de ruitenwisser. Alles wat er naast het kenteken opstaat is Chinees. Lekker handig voor toeristen. Nergens een betaalautomaat, nergens een beheerder, wat nu ? We gaan dus met deze bon in de hand naar een groepje Chinezen die ook lijken te discussieren over een vergelijkebare bon achter hun ruitenwisser. Het lijkt er op dat hun het ook niet weten, maar net iemand aan de lijn hebben waarmee ze het aan het regelen zijn. Ze bieden aan het ook voor ons te regelen en we hoeven niets te betalen. Kijk dat is dan weer wel toeristvriendelijk. Dan heeft het offertje in de tempel toch geholpen.

Dit keer geen 7-Eleven in de buurt voor een sandwich. We gaan richting onze Shoes Off accomaodatie. Het ligt in een Aboriginal Culture Park, beetje tegen een bergwand aan. Rinari lijkt Amerikaans qua opzet (haaks op elkaar staande rechte straten), het zijn allemaal 2 onder 1 kaphuisjes en aangekomen bij onze accomodatie kunnen we nog niet inchecken. Hier wordt werkelijk geen woord Engels gesproken. We zijn er om 14:15 en kunnen pas om 15:00 uur inchecken, dus we gaan op zoek naar het Visitorcentre. Maar ook daar spreekt5 men werkelijk geen woord Engels. Heel vreemd voor een Visitorcentre ! Een toevallige klant spreekt gelukkig een beetje Engels en geeft ons een kaart waar we naar toe kunnen gaan. Als je nu als minderheid niet door toerisme gepasseerd wil worden, is het wellicht toch verstandig iets Engels te leren spreken.

Wij bezoeken de Suspension Bridge over een brede maar nu bijna droog gevallen rivier. Vreemd genoeg moeten we hier entree voor betalen en parkeergeld. We twijfelen over het Cultere Park, omdat men ook hier niet in Engels kan vertellen wat er te zien is behalve het noemen van de entree prijs. We besluiten toch maar een kaartje te kopen, verder is hier toch niet veel te beleven. Met een tourbus wordt je naar boven gereden. We horen muziek en gaan er op af. Op dat moment wordt er een show gegeven, ziet er professioneel uit. Helaas zijn het de laatste 5 minuten van de show. Het begon namelijk al om 14:30 uur en we waren er om 15:20. Helaas. Belachelijk dat ze dat niet bij de ingang zeggen.

We gaan nog een expositieruimte bezoeken waar ze allemaal taferelen laten zien van de stammen die hier hebben geleefd. Ook de Taroko Ami komen hier voor. Het lijken wel stammen van Paaseiland. De bus komt weer voorrijden en gaan weer terug naar de ingang. Dit is weggegooid (ontwikkelings) geld. We rijden weer terug naar de receptie van onze accomodatie. Er is wat onduidelijkheid over parkeren van de auto en of we de bagage kunnen uitladen. Een Engels sprekende Taiwanees zegt dat we de gastvrouw moeten volgen op haar brommer. Een paar straten verderop schijnt onze kamer te zijn, bij mensen thuis dus. Hoe verrassend! Boven hebben we een slaapkamer, nou ja een werkelijk helemaal kale kamer met twee veel te korte bedden en veel te harde matrassen. We kunnen de douche boven niet gebruiken (want die is er niet) en gebruikmaken van de douche beneden. Niet verwacht dat we zoiets zouden krijgen als accomodatie. Gelukkig geeft een goed Engels sprekende vrouw (die daar ook verblijft) uitleg, want de nieuwe gastvrouw (een hoog bejaarde dame) spreekt echt geen woord Engels. Ze vraagt hoe laat we morgen willen ontbijten en vertelt dat het eten om 18:00 uur is. We moeten ons dan weer bij de receptie melden.

We zitten er om 18.00 uur en het ruikt er al flink naar knoflook. Het eten is redelijk goed, maar Renari en deze acomodatie zijn absoluut geen aanrader. Deze dag hadden we elders veel beter kunnen besteden. Jammer !

Dag 13: Renari - Meinong.

De toilet boven was goed, maar de familiedouche van Oma beneden nodigde niet uit om een bad te nemen. Geen badritueel dus, gewoon koffers pakken en wachten op het ontbijt. Deze kwam gelukkig vroeg, een smaakvolle sandwich en een veel te grote beker eikeltjes koffie. Die koffie was niet aan ons besteed.

Tegen 8:00 rijden we met mooi weer weg naar Maolin en verder naar Duona. Links en rechts van de weg zien we alleen maar fruit en rijst plantages, met name ananas, bananen, mango. We maken een korte fotostop als Veerle een kleurrijk ananas veld ziet. Zoals we al eerder zagen worden de vruchten hier aan de struik al verpakt en dit keer in allerlei afwisselende kleuren. Het lijkt wel een kleurrijk tulpenveld.

De Dajin waterval kunnen we niet vinden, deze staat slechts incidenteel in het Engels aangegeven en we stranden bij een tempel zonder verdere verwijzing. Geen ramp, we hebben al mooie watervallen gezien. Bij Maolin rijden we door een poort een park in. De weg loopt naar Duona en voert ons door het woongebied van nog meer minderheden die in deze kloof wonen. We bezoeken daar kort de grote Duona-hangbrug (hier gratis), serpent head mountain en het dorpje Duona zelf. De mensen hebben duidelijk geen Chinese gezichten. Het is dat we Googlemaps hebben, want de aanwijzigingen zijn hier slecht te ontcijferen en bijna niemand spreekt Engels. Alweer een minpunt voor de minderheden in Taiwan.

Ons 12:00 uur arriveren we in Meinong. Even kijken of we op basis van onze gps-coördinaten onze volgende accomodatie kunnen vinden. Ja, hoor het lukt, maar er blijkt niemand aanwezig. Nou dan maar op onderzoek uit. Eerst naar Lake Meinong. Een plas water met één prieel in het midden. Geen pagode en geen beelden. Dan eens even kijken wat we in het museum kunnen zien. Ook hier rijkt de Engelse taal niet verder dan het noemen van het entree bedrag in het Engels. Dat gaan we dus niet weer doen, die blooper hadden we gisteren al. Na wat handen en voeten werk, krijgen we een kaartje, we gaan op zoek naar een olie papier paraplu atelier.

Het is intussen rond 13:00 uur, de temperatuur is 35 graden en wij maar zoeken. Geen sterveling op straat, alleen een plaatselijk dorpsidioot die zijn geluk niet op kan met twee flessen bier. Meerderen keren rijden we dezelfde weg op en af, tot een boertje ons voorrijd op zijn scooter en ons aanwijst dat er een voetpaadje achter de tempel loopt wat uiteindelijk uitkomt bij het paraplu atelier. Verder uiteraard, heel toerist vriendelijk, geen enkele aanwijzing. Alles in het atelier staat open, we kunnen zien dat er gewerkt wordt maar iedereen lijkt gevlucht voor de lunch en de hitte. We maken wat foto's, doen nog een paar vergeefse pogingen te achterhalen wanneer de lunchpauze voorbij is, maar niemand begrijpt onze vraag.

Googlemaps begrijpt ons wel en voert ons naar een 7-Eleven, waar we onze lunch kopen. Er zijn ook een 9-tal tafeltjes om de lunch op te eten, 8 daarvan zijn bezet waarvan zeven bezet zijn door Taiwanezen die gestikt lijken in hun eten. Ze liggen voor dood over tafel heen. Een powernap bij 7-Eleven in blijkbaar heel normaal hier.

Na onze lunch doen we een nieuwe poging bij het paraplu atelier. Het gaat tenslotte om DE specialiteit van Meinong. Er is leven en met Google Translate begrijpen we dat nu (14:00 uur) de lunchpauze voorbij is. Maar er wordt niet veel gemaakt, het accent ligt op de verkoop en we zien niet echt iets leuks.

We gaan verder het Meinong Folk Village Center, een super commercieel winkelcentrum waar men ook doet alsof men paraplu's maakt, maar werkelijks niets uit hun handen komt. We bezoeken ook het Oil Paper Umbrella Culture museum, wat ook gewoon een weer een commercieel winkelcentrum is, waar veel paraplu's te koop zijn, maar niets daadwerkelijk word geproduceerd. Hier hebben ze gelukkig wel een restaurant waar je warme thee zonder melk en koude cola kunt krijgen op één plek.

Het loopt tegen 17:00 uur en we gaan opnieuw onze overnachtingslocatie opzoeken. Veerle gaat opzoek naar een levend persoon in de accommodatie, terwijl Martin wacht bij de auto en intussen probeert te keren op het smalle weggetje. Een jonge vent op een fiets spreekt spontaan Engels en blijkt onze verlate gastheer te zijn. Onze gastheer brengt ons naar een ruime leuk ingerichte kamer in een oude schuur, het is ruim en knus. Gelukkig ook een ruime badkamer met een prima douche. Ook weet hij wel een goed restaurant. Kijk, daar heb je wat aan en dat maakt onze slechte indruk van deze minderheden (stammen) ietsjes beter ! Na een opfrissende douche, gaan we naar het aangeraden restaurant en eten daar een menu voor twee personen. Een goede maaltijd, waarbij we een drankje van het restaurant krijgen. Dan is het tijd om uit te buiken in onze knusse kamer.

Dag 14: Meinong - Tainan

We bezoeken eerst de Foguangshan klooster, een mega complex met een gouden Boeddha van 32 meter hoog. Daarvoor en plein met daar om heen een 10-tal pagodes. Heel veel winkeltjes, een Starbucks (nog net geen McDonald's) bij de ingang. Een soort museum in iedere pagode, we bezoeken er enkele van. Erg indrukwekkend allemaal. We zijn daar zeker de ochtend zoet mee. Het fijne is dat zon volop schijnt en dan komen de gouden beelden nog meet tot zijn recht. Een absolute aanrader !

Om 12:00 uur gaan we weer verder. Eerst op zoek naar de Ten Drums (percussie groep). Zij blijken echter als thuisbais een attractiepark te hebben waar ze dagelijks optreden. Wil je hun optreden zien, dan moet je entree betalen voor het volledige park. De show zou om 15.00 uur beginnen, maar we hebben geen zin drie uur te wachten en om entree voor het hele attractiepark te betalen, dus laten het voor wat het is.

Vlakbij zien we een gebouw dat een kopie lijkt van The White House (Washington). We rijden beniewd daar naar toe, blijkt het een museum te zijn. De parkeerwachter zorgt dat we een folder ervan krijgen. Wat dat betreft zijn ze wel erg behulpzaam hier. Om de hoek zit een 7-Eleven en daar nemen we onze gebruikelijke lunch. Dan besluiten we om naar ons Fuward hotel in Tainan te rijden. Het is inmiddels 14:00 uur. We zijn een beetje vroeg, de meeste hotels hebben een check-inn tijd van 15:00 uur. Met Googlemaps hebben we die snel gevonden. Naast het hotel zien we de ingang van een parkeergarage. We rijden er naar binnen en zien direct een juffrouw van het hotel die verteld dat we hier gratis kunnen parkeren zolang er plekken vrij zijn. We rijden een autolift in en gaan 2 verdiepingen naar beneden. Het is een erg krappe parkeergarage, maar het lukt. De receptioniste vertelt dat we het beste de auto nu parkeren voor de rest van de dag, want straks is er waarschijnlijk geen plek meer. We moeten dan op straat betaald parkeren gezien de ervaring van eerder kan dat wel eens veel onduidelijkheid opleveren.

We checken in. Grote paniek bij Veerle, ze kan de paspoorten niet vinden! Koffers en tassen in de lobby doorzocht, ook in de auto gekeken, niets. Martin heeft gelukkig kopieën van de paspoorten en vraagt of we gezien de situatie eerder naar de kamer mogen, zodat we werkelijk even alles goed kunnen doorzoeken. Prima kamer met op de verdieping een gratis laundryservice, maar eerst de paspoorten ! Koffer en tassen helemaal leeggehaald, niets. Groot probleem. Veerle weer terug naar de auto, Martin belt ondertussen naar de laatste accomodatie waar we onze passen moesten laten zien. Veerle komt terug met de paspoorten ! Ze zijn uit haar tas gevallen en precies naast de bijrijdersstoel gevallen. Wat een enorme opluchting !

We lopen de stad in, bekijken wat tempels, een leuk oud straatje en pakken daarna een taxi om naar de Xiabei Nightmarket te gaan. Het is elke keer een uitdaging om de taxichauffeur duidelijk te maken waar we naar toe willen. Terwijl hij ja zegt en knikt, zet hij ons af bij de Green Nightmarket. Niet de juiste dus. Gelukkig is het maar 10 minuten lopen naar de juiste en Googlemaps weet de weg. Maar daar aangekomen blijkt er niet veel open te zijn. Het is ook niet echt een Nightmarket, maar heel veel vaste restaurantjes bij elkaar. We proberen weer een taxi te regelen om terug naar die andere market te gaan. Ook dat is weer een uitdaging. De taxi chauffeur belt met zijn "dochter" die Engels spreekt en de telefoon wordt aan Martin gegeven. Nee, de afstand is te kort voor een taxiritje. En die market is gesloten. En weer wordt de telefoon aan Martin gegeven, ze heeft zich vergist. De market is wel open. We bedanken voor de genomen moeite (inclusief verwarring) en gaan lopend terug naar de Green Nightmarket. We zijn er om 17:30 uur. Veel eetkraampjes hier en de drukte begint op gang te komen. Er lopen nog een paar toeristen, maar de rest in allemaal lokaal. We kopen weer een paar lekkere hapjes. Kunnen uiteindelijk aan een tafeltje zitten als we moe zijn van het geslenter, mits we daar één gerechtje kopen. We zijn weer volgegeten en we nemen een taxi terug naar het hotel. Gelukkig weet deze chauffeur waar het hotel is. Hij probeert zelfs een klein gesprekje aan te knopen, vriendelijk zijn ze wel. Voor 110 NTS zijn we weer bij het hotel. We lopen nog even naar de 7-Eleven iets verderop voor koud biertje, koude cola en warme koffie. We draaien en drogen nog een wasje voordat we gaan slapen.

Dag 15: Tainan

We gaan naar de zoutvelden ten noorden van Tainan. WE hebben de indruk gekregen dat daar nog ouderwetse zoutwinning te zien is. Daar aangekomen zien we een enorme zoutberg en denken op de juiste plek te zijn. We betalen netjes parkeergeld en komen tot de ontdekking weer bij een attractiepark beland te zijn. We lopen even de zoutberg op en neer en hebben het dan echt wel bekeken daar. Een paar honderd meter terug staat het zoutmuseum en zien we ook daadwerkelijke zoutbekkens. We stappen daar uit en lopen wat rond. We zien een groepje mensen bij elkaar en gaan daar even kijken. Het blijkt een filmploeg te zijn en zijn met opnames bezig. Dat is nog het leukste om te zien. Het zoutmuseum gaan we verder niet bezoeken.

We gaan op zoek naar het Anping district in Tainan, om daar het Fort Zeelandia te gaan bekijken. We kunnen de auto kwijt aan de doorgaande weg (geen rode streep). We bezoeken daar de Fort Zeelandia, gebouwd door de Nederlanders in 1624. Altijd leuk om te zien een stukje van je vaderland van destijds heel ver weg. Wel is er inmiddels een foei lelijke witte toren in het fort gebouwd en dat is dan weer jammer. Daarna gaan we bij de 7-Eleven koffie, cola en boterhammetjes scoren en eten dat op bij een naastgelegen parkje. Daarna gaan we nog een wandeling maken naar een oude verkoop/distributiecentrum, waar ook de Nederlanders handel hebben gedreven. Daarnaast bevindt zich het oude treehouse. Helemaal bedolven onder de wortels van de banayabomen. Nadat we dat allemaal bekeken hebben maken we nog een wandeling door de authentieke straatjes van het Anping district. Leuke wandeling en je komt leuke tafereeltjes tegen uit het dagelijkse Taiwanese leven.

Het is inmiddels 14.00 uur en besluiten om terug gegaan naar het hotel. Er is nu nog voldoende plek in de parkeergarage en we kunnen kiezen uit de eerste of tweede verdieping. Dit keer besluiten we de eerste te nemen. Het is allemaal precies afgemeten en uitgekiend, maar het is Martin weer gelukt. Eenmaal terug op onze hotelkamer begint het toch te onweren en te regenen. Het heeft zo moeten zijn, we zijn op tijd binnen. We relaxen wat tot de regen stopt en we weer op pad gaan.

Veerle heeft nog 2 bezienswaardigheden dicht in de buurt gevonden die de moeite waard zijn. Door de regen is het ook een paar graden afgekoeld. We gaan naar de Chikan Tower, gebouwd op een ander Nederlands fort: Fort Provintia. Hier moeten we weer entree betalen, 50 NTS pp. Daarna naar de één van de oudste tempel van Taiwan: God of War tempel (Wu Miao). Deze is erg fraai en bestaat uit meerdere ruimtes. Daarna tijd voor een eettentje. Vlak bij de tempel komt er een vrouw naar ons toelopen met stukjes kip om te proeven. Ze spreekt in ieder geval goed Engels en was zelfs al 2x in Nederland geweest. Ze kletste honderduit. Toch hebben we geen zin in de Taiwanese KFC. We lopen verder, sommige eettentjes hebben niet echt iets waar we trek in hebben. We lopen naar een restaurantje waar we gisteren lazen dat ze handgemaakte toetjes maken. Blijkt een kofiiehuis te zijn. Maar net daar voor zit weer zo een gezellige lokaal eettentje waar ze dikke noedels serveren met kip, varken en garnalen. We bestellen ieder een portie en oolongthee. We krijgen er ook een kommetje bouillon bij. Het smaakt weer prima. En dat voor totaal 200 NTS (6 euro).

Dag 16: Tainan - Alishan

We gaan verder de bergen in en je merkt dat de temperatuur daalt. We bereiken de 19 graden, i.p.v. 29. Om 15:00 uur bereiken we de ingang van het park en moeten 700 NTS betalen inclusief parkeren van de auto. Het is er aardig vol maar gelukkig vinden we een plekje. Even op zoek naar het Visitorcenter. Gelukkig spreken ze Engels. Het is wachten op de shuttlebus die ons naar het hotel brengt. We denken in de een te moeten hebben maar die gaat naar een ander guesthouse. We moeten de volgende hebben, voordat die ook maar stopt rijdt hij onze neus voorbij. Tsssssssss, lekker klantvriendelijk !

Een vlotte vrouw spreekt ons aan, goed Engels, blijkt uit Japan te komen en helpt ons op weg. Ze wijst ook de plekjes aan op de kaart die de moeite waard zijn. Uiteindelijk komt de bus die ons naar het hotel brengt, maar de naam van ons hotel staat alleen in het Chinees op de bus (zo handig). Het is inmiddels al een stuk frisser. Het hotel ziet er somber uit, de kamers zullen wel sober zijn. Niets is minder waar. De kamers zijn erg comfortabel. We gaan nog een stukje trail lopen. Het bos doet een beetje sprookjesachtig aan, alles is drijfnat van de regen en er hangt een nevel tussen de bomen. Alles is goed bewegwijzerd en via boardwalks prima te belopen. We komen een Nederlandse jongen tegen die hier werkt voor 2 jaar in de chipindustrie (ACML). We komen bij een tempel uit en pakken daar de bus naar het Visitorcenter. Het is inmiddels 17:00. Er zijn genoeg restaurantjes en souvenierswinkeltjes natuurlijk. Daar zien we de Japanse dame die ons eerder geholpen heeft en we vrfagen of zij een goed restaurant weet. Ja hoor, bij een vriendin, lekker goedkoop en echt op z'n Taiwanees. Voor 4 gerechten betalen we nog geen 9 euro. Na het eten wachten we weer op de hotelshuttle en zijn zo weer bij ons hotel. We lopen nog even naar het station dat we morgen moeten hebben voor de zonsopgang, want daar hebben we dit hotel speciaal voor geboekt: één van 's werelds mooiste zonsopkomsten. Op onze hotelkamer moeten we zelfs een kacheltje aandoen vanweg ede lage temperatuur. De douche is een heerlijke opwarmer. Je hebt hier warm water van 17.00 tot 24.00. Dus we nemen er nu maar van. We gaan op tijd slapen, want we staan om 3:30 uur op voor de Sunrise. Als er al een Sunrise is met dit mistige weer.

Dag 17: Alishan - Sun Moon Lake

Het is in de regen de moeite niet om terug te lopen naar het hotel, je ziet praktisch niets in de dichte mist. We nemen de trein weer terug. Ticket kost wederom 150 NTS pp. Eenmaal terug in het hotel kunnen we om 6:30 uur ontbijten. Het is een zeer matig ontbijtbuffet. Daarna nemen we de eerste shuttle van 8:00 uur naar beneden het Visitorcenter. Het is inmiddels 12 graden, voor het eerst brrrrr, maar ja, je zit dan ook op 2500 meter. We kopen nog even wat souvenirs.

We gaan verder op pad, dit keer naar Sun Moon Lake. Ruim 2,5 uur rijden voor maar 130 km. We vertrekken in zeer dichte mist. Het is een route door de bergen met al zijn haarspeldbochten, het regent bovendien, waardoor de snelheid rond de 20-30 km/uur is. Naar mate we weer meer dalen des te hoger word de temperatuur en al snel zitten we weer op 24 graden. Het wordt gelukkig ook een druk droger. Onderweg natuurlijk een stop bij 7-Eleven voor de koffie en gebak. Het is een mooie route door de natuur en kleine dorpjes, maar de weg is vaak maar één rijbaan breed. Goed opletten dus.

Bij Sun Moon Lake bezoeken we een tempel, niet zo bijzonder maar al die Chinezen staan in de rij voor een selfie met een steen met bepaalde tekst, het is een drukte van belang. Een andere Nederlandse toerist verteld ons dat er iets van "strijd" op staat. We gaan het nog uitzoeken a.d.h.v. de foto. De volgende stop is de Xuangzangtempel. Een tempel van iets groter kaliber. Daarna gaan we op zoek naar ons hotel in Yuchih Township. Veel hotels in de buurt. Het is nog maar 12:00 uur en we kunnen vast nog niet inchecken. Maar de bagage kunnen we achterlaten, we rijden namelijk een heel druk winkelstraatje in. Het is even vragen maar dan zitten we goed. We kunnen de man van het hotel op zijn brommertje volgen om ons naar een geschikte parkeerplaats te loodsen. We bedanken hem en gaan daarna met de auto verder voor de Wenwu tempel. Tot onze verrassing is deze megagroot, zo groot dat je van deze niet weet hoe je die op een foto moet vastleggen. Een erg mooi en goed onderhouden tempel. Af en toe worden we dit keer beloond met een straaltje zon. Het is inmiddels 25 graden.

We keren terug en vlakbij ons hotel zit een 7-Eleven. We gaan daar lunchen, we zitten er even en kijken zo het straatleven in. Het is echt supertoeristisch, en allemaal eetkraampjes. We gaan daarna naar ons hotelkamer, dat er overigens weer pico bello er uit ziet. We. Even een douche en dan gaan we om 17:30 uur weer op pad om wat te eten. Het zijn hier echt toeristenprijzen hier en niet zoals we op de andere Nightmarkets gewend zijn. Dit heet dan meer een Streetmarket met toeristische prijzen en veel souvenierswinkeltjes. Het sluit hier ook allemaal al om 19.00 uur. We eten enkele hapjes, nemen nog een biertje en een koffie mee en trekken ons terug in onze hotelkamer. Hopelijk maken we nu een langere nacht. Dit keer geen zonsopgang om te fotograferen.

Dag 18: Sun Moon Lake - Taipei

We gaan weer richting de Tarokokloof en klimmen we steeds hoger tot zeker 3.100 meter. Het is ook behoorlijk mistig en zien dan ook niet veel vergezichten. Het is er meteen 11 graden en daar zit je dan in de auto in je hemdje en korte broek. De route is prachtig met veel bloeiende bloemen en veel trails om te wandelen. Genoeg toerisme in ieder geval. Ook op doordeweekse dagen. De route gaat weer verder, we dalen en stijgen evenals de temperatuur. We komen ook langs kasteelachtig hotel met de naam Old England. Het is net of we in Europa zijn. Het hele gebied hier heeft allerlei huizen in Europese bouwstijl, heel bijzonder. Mogelijke optie is het Qingjing Farm. Een grote attractie voor de Taiwanezen om ze de mogelijkheid te bieden grazende schapen tge aaien, koeien te zien (i.p.v. melkpoeder) en een stukje op een paard te rijden. Het ziet er groots uit met een enorme skywalk, ook zien we in het voorbijgaan Huis Ten Bosch. Het lijkt bijna op Japan. We gaan snel weer verder.

Langzaam kruipen we noordwaarts met honderden haarspeldbochten en na elke bocht een ander vergezicht. Met en zonder mist, dan weer 25 graden, dan 12 graden. Er is veel onderhoud aan de weg, continue. De wegen zien er ook zeer goed onderhouden uit. Onderweg weer een gebruikelijke stop bij de 7-Eleven of de Family Mart, net zo goed.

Een laatste stop voor we bij ons hotel in Taipei zijn doen we bij het Monumenten Park van allemaal beelden van Chiang Kai-shek. Hij was niet overal even populair en veel standbeelden zijn geruimd. Een aantal daarvan zijn bij elkaar gezet in dit park, waar hij ook begraven ligt. Veel urnen van overledenen aanhangers, die dicht bij hem wilden blijven. We lopen er even rond. Zijn uityeindelijke rustplaats is afgesloten nadat anti's deze hadden gemolesteerd.

We gaan nu rechtstreeks naar ons hotel. Het is zeker nog 1 uur rijden via een stuk snelweg en je merkt al snel dat je in de buitenwijken van Taipei zit. Het is nu goed uitkijken geblazen ondanks Googlemaps. Je mist zo een afslag. Dat gebeurt bij ons hotel. Maar het lukt uiteindelijk en kunnen de auto voor de deur parkeren. Het is dan 18:15 uur. Een jongen van de verhuurder staat ons al op te wachten. Spreekt nauwelijks Engels en dat is niet handig. Hij kijkt de auto van top tot teen na en dat duurt bijna een half uur. Dat het buiten inmiddels pijpenstelen regent belet hem niet. De receptioniste moet er aan te pas komen om te vertalen. Na wat heen en weer gedoe kunnen we eindelijk inchecken. We hebben nu een kamer met balkon, een raam en wederom uitzicht op het Daan park. We gaan een hapje eten. Ook nog onduidelijkheid over de "late checkout" van morgen. Ze kijkt alles nog na, blijkt dat ze op de verkeerde datum te kijken. We eten weer eenvoudig een straatje verderop. Het regent inmiddels weer. We krijgen gezelschap aan tafel, want elders in het restaurant is er geen plek en dat is hier heel normaal. Terug naar het hotel. Maar eerst nog een ijsje en een biertje bij de Family Mart. Morgen laatste dag in Taipei.

Dag 19: Tapei

Dan naar het winkelcentrum Ximending. Vooral voor jonge mensen. Ook niet zo bijzonder behalve een kop goede koffie.

We besluiten om naar Digau centrum te gaan. Één van de oudste winkelgedeelten van Taipei. En dit is inderdaad ook de leukste. Een oud Chinese wijk waar ze allemaal gedroogd fruit, en medicijnen op kruidenbasis. Je ziet ook "apothekers" die dan een kruidenmengsel samenstellen voor de kwaal die je hebt. Veel thee, vogelnestjes, haaienvin en dat soort dingen. We lunchen weer bij een 7-Eleven. Van de thee nemen we wat verschillende smaakjes mee. Hier is ook de Tempel van de City God. Zijn heilige vrouw is er heel belangrijk, want die kan zorgen voor een betere relatie met je echgenoot of het vinden van een goede echtgenoot. Deze tempel is erg leuk.

Dan hebben we nog het Poppenmuseum. Ook een kleine belevenis, wat helaas iets te vol zit door het bezoek van meerdere klassen schoolkinderen. We nemen de metro terug naar het hotel zodat Martin zijn camera op kan halen, want we gaan als laatste nog een keer naar de 101. We besluiten toch een ticket te kopen, maar nu de normale van 600 NTS. De wachtrij voor de lift is slechts 5 minuten. Het is weer erg heiig, maar kunnen toch genieten van de uitzicht. We wachten niet op de zonsondergang. We gaan weer naar beneden en eten als laatste bij de McDonald's. Met de metro weer terug naar het hotel. Daar pakken we de koffers in.

De taxi voor het vliegveld is er keurig op tijd en brengt ons binnen een half uur op het vliegveld. We checken in en zeggen Taiwan om 23:55 vaarwel.

Dag 20: Terugvlucht Taipei naar Schiphol